W swoich pracach próbuje nadać formę czemuś, co z zasady formy nie ma – emocjom, uczuciom, atmosferze, relacjom międzyludzkim. Wewnętrzna konieczność nadania kształtu tym zjawiskom jest tu próbą porządkowania świata. Oto, jak rzeźby Beaty Szczepaniak wtopiono we wnętrza PURO Hotel z okazji Łódź Design Festival.
Ekspozycja składała się z rzeźb powstałych między 2020 a 2024 rokiem. Znalazły się tutaj prace z trzech cykli – Przywiązanie, Plac zabaw oraz Niebieskie migdały. Pomimo delikatnych różnic formalnych wszystkie trzy cykle charakteryzuje organiczność form oraz niejednoznaczność interpretacji. Prace te niejako „pytają się” widza, czym są, pragnąc, aby odbiorca nadał im swoją własną unikalną interpretację. Autorka jedynie lekko nakierowuje na kontekst, ale nie narzuca swojej wizji widzenia rzeźb. We wszystkich wspomnianych cyklach znamienna jest miękkość kształtów, które uwodzą zmysł dotyku odbiorcy.
Cykl Przywiązanie odwołuje się do niuansów relacji z najbliższymi, każda z rzeźb składa się przynajmniej z dwóch elementów, których kształt i ustawienie są pewną wizualną metaforą. Cykl ten pozbawiony jest intensywnych kolorów – ogranicza się do beżu i czerni
Cykl Plac zabaw to swobodna zabawa kształtem. Charakterystyczne kolorowe kuleczki niczym dziecięce piłeczki odciskają się w miękkich kształtach, dopełniają je, są „wisienką na torcie” bądź „kropką nad i”. Ale czy to tylko zabawa? Tytuł jest nieco przewrotny, bo niektóre z prac posiadają przecież kolce, ale: czy zabawa jest zawsze beztroska?
Cykl Niebieskie migdały to nieskrępowane niczym myśli, bujanie w obłokach, które mimo iż przyjemne, kojące i wyzwalające to nadużywane potrafią zwieść na manowce odrywając zbyt mocno swą „ofiarę” od rzeczywistości. Znakiem rozpoznawczym cyklu są intensywne kolory i kropeczki niczym wysypka.
O autorce
Beata Szczepaniak – ur. 1988, rzeźbiarka, projektantka. Jest absolwentką Wydziału Rzeźby i Działań Przestrzennych Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu(2014), laureatką nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, uczestniczką programów rezydencyjnych w Szanghaju, Osace i Monachium, oraz uczestniczką wielu wystaw m.in. w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku czy Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu. Jej prace znajdują się w prywatnych kolekcjach oraz w wielu publikacjach.
Największą uwagę kieruje ku formie i jej uwikłaniu w przestrzeni. W swoich pracach uwielbia bawić się formą, układem kompozycyjnym w przestrzeni, relacją kształtów i kolorów, łączeniem ze sobą kontrastowych materii. Bardzo ważne w jej twórczości jest oddziaływanie na odbiorcę poprzez zmysły i uczucia. Niewyczerpaną inspiracją są dla artystki wszelkie procesy zachodzące w naturze, oraz emocje i relacje międzyludzkie. Próba przełożenia tych zjawisk na język form, jest dla niej dużym wyzwaniem. Pracuje przede wszystkim w materiałach ceramicznych. Jej prace oscylują na granicy pomiędzy sztuką a designem. Są rzeźbami ze swoją warstwą ideową i refleksyjną jednocześnie będąc dobrze zakomponowanymi formami, które wpisują się we współczesne trendy wnętrzarskie i nadają wnętrzom niebanalny charakter.
